top of page
گزارش احمد شهید: تداوم نقض حقوق بشر در ایران
آخرین گزارش احمد شهید به مجمع عمومی سازمان ملل متحد حکایت از ادامه روند نقض حقوق بشر در ایران و نگرانی جدی نهادهای ناظر از عدم بهبود این شرایط دارد.
در این گزارش که در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرائت شد آمده است که شرایط حقوق بشر در ایران همچنان دغدغه جدی ساز و کارهای مختلف ناظر حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل متحد است بهطوری که هیچ نشانهای از پیشرفت در این زمینه دیده نمیشود. این گزارش به جزییات نمیپردازد بلکه تنها زمینهای کلی از شرایط حقوق بشر در ایران ارائه میدهد، شرایطی که از ویژگیهای آن «تبعیض جنسیتی در کنار نقض فراگیر و روشمند حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی» شهروندان توصیف شده است. گزارشگر سازمان ملل متحد سپس از حکومت ایران انتقاد میکند و می گوید جمهوری اسلامی از میان ۲۸ نامه مشترکی که نهاهای ویژه حقوق بشر در سال ۲۰۱۲ برای آن فرستادهاند تنها به ۸ عدد آن پاسخ داده و درخواستهای آنان برای بازدید از ایران را نیز بیپاسخ گذاشته است. ایران تاکنون به درخواستهای مکرر احمد شهید برای سفر به ایران پاسخ منفی داده است و حتی محمدجواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه ایران، آقای شهید را به «ارتباط با گروههای تروریستی»، «تخلفات وسیع» و «جسارت به اسلام» در گزارشهای خود متهم ساخته است. آقای شهید در ادامه گزارش خود میگوید که شماری از سیاستها و قوانین از جمله قانون مطبوعات مصوب سال ۱۹۸۶ و قانون جرائم کامپیوتری مصوب سال ۲۰۱۰ همچنان به صورت آشکار حق آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات تحت قانون بینالملل را نقض میکند. او همچنین به گزارشها درباره وجود «۶۰۰ روزنامهنگار ایرانی» ضد حکومتی اشاره میکند و آن را نگرانکننده میخواند. نابرابری جنسیتی، خشونت علیه زنان و تبعیض علیه اقلیتهای دینی و مذهبی، مانند بهاییها، مسیحیان، دراویش و اقلیتهای قومی مانند عربهای خوزستان، کردها، اهالی سیستان و بلوچستان و نیز پناهندگان افغانی موارد دیگری است که گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در ایران از آن یاد میکند و جمهوری اسلامی را به تداوم آن متهم میسازد. احمد شهید در نهایت از جمهوری اسلامی میخواهد به نقض حقوق بشر با آزاد کردن زندانیان سیاسی و رفع این تبعیضها پایان دهد.



![]() | ![]() |
---|---|
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() |



bottom of page